کلیله و دمنه بنا بر برخی روایتهای تاریخی،
از نخستین متون داستانی به زبان فارسی است.
در تاریخچه این اثر گفته شده که این کتاب در واقع تألیفی است
از چند اثر هندی که مهمترین آنها پنجه تنتره به معنی پنج فصل و به زبان سانسکریت است.
محتوای کلیله و دمنه پندآموز است و
به طور عمده پندهای آن در قالب
حکایتهایی از زبان حیوانات نقل شدهاست.
کلیله و دمنه، نام دو شغال است و
بخش بزرگی از کتاب اختصاص به داستان این دو شغال دارد.
از منابع تاریخی اینطور به نظر میرسد که اصل کتاب در هند و
در حدود سالهای ۱۰۰ تا ۵۰۰ پیش از میلاد نگاشته شده است.
با این حال در روایاتهای سنتی برزویه، مهتر اطبّای پارس،
را در زمان شاه ساسانی، خسرو انوشیروان، مؤلف این اثر میدانند.
این کتاب برای نخستین بار از زبان سانسکریت به زبان پهلوی ترجمه شد
که امروزه اثری از آن در دسترس نیست
ولی ترجمههای موجود در
این اثر از نظر محتوایی از نزدیکترین ترجمهها
به زمان منتسب به خلق اثر توسط برزویه است. با این حال پس از حمله اعراب به ایران،
کتاب کلیله و دمنه توسط فردی به نام ابن مقفع به زبان عربی نیز ترجمه میشود و
پس از آن به زبانهای یونانی، ترکی، اسپانیایی، روسی و آلمانی.
ترجمههای فارسی موجود از این کتاب به ترجمهای باز میگردد که ابوالفضل بلعمی به
دستور نصر بن احمد سامانی به فارسی دری
انجام داده و سپس رودکی آن را به صورت منظوم ترجمه میکند
هرچند که از این دو ترجمه جز چند بیت از رودکی چیزی باقی نمانده است.
با این حال و در دوران غزنویان فردی
به نام نصرالله منشی از این کتاب ترجمهای به فارسی منتشر میکند و
اخیرا نیز ترجمه فارسی دیگری کشف شده است
که توسط فردی به نام محمد بن عبدالله بخاری صورت گرفته است.
این کتاب اما جدای از سرگذشت عجیب خود،
از نظر محتوای داستانی بسیار شنیدنی است و
به نوعی بیانگر اندیشه، علم و تفکر نسل بشر در قرنهای بسیار گذشته است.
جهت دریافت اطلاعات بیشتر با شماره 09303211311 تماس حاصل فرمایید.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.